Helaas kan ik nog steeds niet breien tot mijn allergrootste spijt, ik word er echt depressief van.
Je kan je niet voorstellen hoe erg ik mijn breinaalden mis, maar het is niet anders.
Vorige dinsdag was ik weer op controle voor mijn pink.
Volgens de dokter verloopt alles normaal, in mijn ogen NIET, alles gaat veel te TRAAG, ik kan nog steeds mijn pink niet bewegen, ook mijn ringvinger laat in gebruik nog te wensen over.
Nog steeds mag ik geen kinesitherapie doen omdat er niet genoeg kalkvorming is, nu moet ik pas eind augustus terug en mag ik dan misschien starten met revalidatie.
Dat wil zeggen:
ondertussen nog steeds dezelfde richtlijnen, niet belasten, niet heffen, niet wringen, wat kan een mens dan nog? Of beter: wat MAG je nog??????
Zelf mag ik mijn vingers proberen beter te plooien en te bewegen tot aan de pijngrens, want therapeuten overschrijden die grens snel omdat zij het niet voelen, en dan zou er schade kunnen worden gedaan die nu onherstelbaar zou zijn, dus braaf zijn en luisteren zeker????
KEIMOEILIJK!!!
Omdat ik dus enkel wat kan haken, maar ook niet al te lang achter elkaar, ben ik maar met 2 nieuwe projecten gestart.
Allereerst met het konijn minilappenpopje van "a la sascha" in stone washed.
Deze dus, een kooppatroon van haar dat ik bij Jeanet meebracht toen bij de brei- en haakdag in Arnemuiden.
Zijn hoofd is afgeraakt tot nu toe, nu de rest nog.....
Ook met de sjaal van Wieke uit haar laatste tijdschrift ben ik gestart, the carribean blue.
Dit is het voorbeeld.
Dit zijn de kleurtjes wol die ik ervoor meebracht en
dit kleine stukje heb ik er al van gemaakt, maar ik ben tevreden over het kleurverloop.
Waar mijn haakwerk opligt, mag ik ook tonen, dat is een schoottafeltje dat ik vorig weekend kocht
op de tentoonstelling bij Gerda, mijn collega. Hier ben ik heel content mee moet ik zeggen, ik gebruik het elke keer als ik aan de sjaal haak, echts iets handig.
Wat mooi, Rita, je haakwerk ziet er prachtig uit. Al vind ik het jammer voor je dat je inderdaad nog steeds niet kunt breien.
BeantwoordenVerwijderenHet is zoals het is!
Liefs,
Akkelien
Je bent al fijn opgeschoten met je nieuwe projecten,
BeantwoordenVerwijderentja je geduld wordt wel erg op de proef gesteld:(
Wat een mooi kussen, tuurlijk ben je daar blij mee.
Groetjes Anita
jammer dat het zo langzaam gaat maar wat wordt deze sjaal mooi zeg
BeantwoordenVerwijderenWat een chique schoottafel!
BeantwoordenVerwijderenDie knuffellappoppen a la sacha zijn zo leuk...en deze wordt ook een schatje.
Dat haken niet jouw ding is......onbegrijpelijk;) je maakt prachtige dingen!!
Wat een teleurstelling met die stomme pink!Niet forceren hoor!
grfr.
Wat vervelend dat je nog niet kan/mag breien, maar je sjaal is heel erg mooi.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat ik weer kan reageren op je blog.
VerwijderenHe jakkes, dat gaat wel heel erg langzaam! Ik hoop dat je het geduld nog kunt opbrengen en je daarna wordt beloond voor deze beproeving. Het konijn en de sjaal worden mooi!
BeantwoordenVerwijderenHet schoottafeltje is trouwens prachtig, mooi gemaakt daar je collega. Lijkt me inderdaad erg praktisch.
Vervelend dat je nog steeds niet kan breien. En dat het nog steeds lang duurt. Ik gebruik ook altijd een schoottafeltje, echt praktisch. En een mooie sjaal waar je mee bezig ben. Fijn dat ik weer een reactie kan plaatsen.
BeantwoordenVerwijderenAi toch, je pink is echt al een serieuze lijdensweg geweest...
BeantwoordenVerwijderenIk duim heel erg mee dat het nu wat sneller mag genezen, maar ik vrees dat je inderdaad zal moeten luisteren. Moeilijk voor zo'n creatieve madam lijkt me...
Wat balen van je pink! Maar gelukkig kun je nog een beetje haken. Mooie sjaal, van prachtig garen!
BeantwoordenVerwijderenLieve groetjes,
Sandra